حمل و نقل دریایی برای تجارت بین المللی بسیار مهم است زیرا بیش از 90 درصد کالاهای جهان را حمل می کند. طبق آمار حدود 60 درصد کالاها در کانتینر حمل می شود. با توجه به وابستگی شدید حمل و نقل جهانی به صنعت حمل و نقل، قابلیت اطمینان برنامه حمل و نقل خدمات حمل و نقل توجه زیادی را به خود جلب کرده است.
از زمانی که کووید در سال 2020 شروع به ایجاد آسیب جدی در سراسر جهان کرد، حمل و نقل کانتینری توجه ویژه ای را به خود جلب کرده است، کشتی ها دائماً با تأخیر مواجه می شوند و شرکت های حمل و نقل عمدتاً نمی توانند از برنامه ناوبری منتشر شده خود پیروی کنند.
میانگین قابلیت اطمینان برنامه حمل و نقل شرکت های حمل و نقل کانتینری همیشه در حدود 66 درصد بوده است، به این معنی که تنها دو سوم کشتی ها به موقع می رسند. این رقم در اکثر صنایع دیگر غیرقابل قبول تلقی می شود. در سال گذشته، حتی در این دوران کووید-19 و پس از اپیدمی، حتی چنین معیار پایینی به یک رویا تبدیل شده است. قابلیت اطمینان کلی حمل و نقل در صنعت حمل و نقل کانتینری به پایین ترین حد خود رسیده است و یک بار در آگوست 2021 به 33 درصد بد رسید.
با توجه به اینکه در بیشتر موارد، تحویل به موقع به عنوان "به اضافه یا منهای 1 روز از تاریخ برنامه ریزی شده تماس (در بندر)" تعجب آورتر است. این در واقع به این معنی است که کانتینربر دارای حاشیه خطای 2 روزه است و پهلوگیری کشتی در لنگر انداختن تاخیری لحاظ نمی شود.
به عنوان بارزترین عنصر در زنجیره حمل و نقل، بیشتر مسئولیت این تاخیرها به حامل کانتینر نسبت داده می شود. با این حال، در واقع، عوامل مختلفی در کار هستند که همه آنها به تنهایی یا در ترکیب با عوامل دیگر، عمدتا منجر به کندی زایمان می شوند.